Het beloofde wat te worden: verkiezingen in crisistijd, gevolgd door een flitsformatie. Alles om maar zo snel mogelijk weer een missionair kabinet te hebben en Nederland uit deze crisis te kunnen helpen. Totdat er een A4’tje zichtbaar werd toen Kajsa Ollongren wegstormde van het Binnenhof. Sindsdien genoeg flitsen, maar weinig formatie.

Het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport besloot alle aanbestedingsregels aan haar laars te lappen toen stichting Open Nederland bijna 1 miljard euro ter beschikking gesteld kreeg. Vervolgens is er sprake van een gebrek aan toezicht en een monopoliepositie voor zowel de stichting als sneltestleverancier Lead Healthcare.

We horen een nieuw ‘buzz-woord’ uit Den Haag komen: bestuurscultuur. De reden hiervoor is dat er in de huidige werkcultuur in politiek Den Haag een giftige sfeer is ontstaan. De voornaamste struikelblokken van de huidige bestuurscultuur zijn het gebrek aan transparantie en het gebrek aan integriteit. Hoe veranderen we die bestuurscultuur?

“Nederland loopt ver achter met klimaatdoelen”, zo concludeerde het Parool eind oktober 2020. Nu had natuurlijk een heel beladen stuk over het falende duurzaamheidsbeleid van ons land kunnen volgen. Maar nee. We hebben het vandaag over de Franse wijnboeren!

In 2017 verklaarde toenmalig minister van wonen, Stef Blok, dat de woningmarkt als een zonnetje liep. De zon schijnt zo fel dat de gemiddelde prijs van een woning bijna 4 ton is, we een tekort van 331.000 woningen hebben en particuliere investeerders een absurd hoog aandeel hebben in de woningmarkt. Dit zonnetje heeft meer weg van een supernova en heet de woningcrisis.

In de terugkerende column “Je kunt het toch niet goed doen” proberen we een pauze te nemen van onze Nederlandse reflex van azijn zeiken over een onderwerp en onze waardering te formuleren. Of in ieder geval luchtigheid te brengen. Met deze keer: plannen.

"Nee" is een soort verboden woord geworden. Maar “nee” is een manier om verwachtingen te managen. “Nee” stelt je in staat om op de lange termijn continue te kunnen voldoen aan de hoge eisen die gesteld worden aan je prestaties. Nee is ook een antwoord!

Onze zorgmedewerkers vechten voor ons, onze handhavers proberen de kalmte te bewaren en onze docenten doen wat ze kunnen om de toekomstige generaties te helpen. Maar dat is niet genoeg. Daarom zet de overheid verschillende steunpakketten in om banen te redden en onze levens zo positief mogelijk te laten verlopen. Echt iedereen zet zich in om de maatschappij draaiende te houden. Bijna iedereen dan.

We leven met elkaar meer online dan offline, waardevolle bezittingen zitten vaker in de cloud dan in een kluis en criminaliteit in de digitale wereld is lastiger te bestrijden dan criminaliteit op straat. Waar blijft dan toch die minister met een verantwoordelijkheid voor de digitale wereld?

Social media kan een enorme boost geven aan het imago van een bedrijf, maar grote corporates lijken op hypocriete moraalridders als zij hun social media gaan inzetten voor hun zogenaamde “purpose”. ‘Iemand die zichzelf is, oprecht en eerlijk’ - dat is wat we zoeken in een match, ook in het geval van Tinder voor corporates.